گفت کسی زائر صاف و سـاده راه دراز اسـت چرا پیادهعقل چه خوب است در آدم بُود وسائـل سفر فراهـم بُودگر چه سفر سوی هدف میکـنی عمر عزیز است،تلف میکنیگفتمش ای عاقل شیرین سخـن مـهرفزایـنده هر انجـمنحال بگویـم که چـرا میـروماز چه بدین مرکب پامیرومبـنـده بـی عـزم و اراده منـم عقل سوار اسـت و پیاده منمتا که به زیـر آورم این نفـس را پای نـِهم بر سر و روی هواتا که شود مرکب مـن نفس دون تا که خدا خواهد گردد زبوندسـت تـعلق ز سوی الله کـشم جاده شود نفس و بر آن پاکشمذائـقه نـفس پـر از مـِی کـنم عـمر عزیز است تلف کی کنم
وبلاگ مجموعه خادم الرضا
زمین لرزه